Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Και ξαφνικά φοβήθηκαν μην τύχει και ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαθιδρύσει καθεστώς, όπως λένε, σαν του Στάλιν. Δεν το έκανε τέσσερα χρόνια που ήταν στην κυβέρνηση (και όχι στην εξουσία) αλλά θα το κάνει μετά.
Πολύ καλά το είπε ο Αλέξης Τσίπρας για τους αρμούς της εξουσίας. Ήταν σωστό κι εύστοχο. Τους αρμούς της εκτελεστικής εξουσίας φυσικά. Ήταν απολύτως σωστό και πραγματικό γι’ αυτό και ενόχλησε τόσο κόσμο από την αντίπαλη, από τον ΣΥΡΙΖΑ, πλευρά. Βγήκε σήμερα ο Άρης Πορτοσάλτε (μαζί με τον Άδωνι Γεωργιάδη στον ΣΚΑΪ 100.3) και έπαιξε (για τον Τσίπρα) το τραγούδι για τον Γιώργο Παπαδόπουλο της χούντας. Μάλιστα…
Να σας πω ένα παράδειγμα τι σημαίνει, από σπόντα, αρμοί της εξουσίας; Έρχεται η Νέα Δημοκρατία και μέσα σε ένα δίμηνο αλλάζει την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Τι είχε κάνει, αντίστοιχα, ο ΣΥΡΙΖΑ; Τίποτε. Περίμενε να λήξει η θητεία της προηγούμενης. Πόσο; Τέσσερα χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση Ιανουάριο του 2015 και η Επιτροπή Ανταγωνισμού άλλαξε τον Ιανουάριο του 2019. Μέχρι τότε παρέμενε πρόεδρός της (για 10 ολόκληρα χρόνια!) αυτός που είχε τοποθετήσει ο Κωστής Χατζηδάκης και η Νέα Δημοκρατία.
Τι άλλο σημαίνει αρμοί της εξουσίας; Έρχεται η Νέα Δημοκρατία και διορίζει πρόεδρο της ΕΡΤ τον Κωνσταντίνο Ζούλα, τον Διευθυντή Επικοινωνίας του γραφείου του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Σαν να έβαζε ο Τσίπρας τον Θανάση Καρτερό…
Γι’ αυτό και η Νέα Δημοκρατία ανέβηκε στα κάγκελα. Γιατί κατάλαβε πως ο ΣΥΡΙΖΑ έμαθε τη δουλειά.
Είναι σωστή η πρακτική αυτή; Εννοείται πως όχι. Αλλά πώς να κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ με μία μπετόν αρμέ εξουσία απέναντί του που κτιζόταν και θωρακιζόταν με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, εναλλάξ, για πενήντα χρόνια;
